okuyan çocuklar

Hayat, geçiyor. Her bir an, her bir saniye akıp gidiyor. Birinci sınıf ikinci sınıf sonra ilkokul derken ortaokul da bitiyor. Ben ortaokula veda ediyorum artık. Dört  senelik bir maceraya, arkadaşlarıma, anılarıma, öğretmenlerime ‘‘hoşça kal’’ diyorum.

 Üzücü mü?  ...

​

 Dostluk arkadaşlıktan ötedir. İnsan gerçek dostunu zor zamanlarında anlar. Can dostu onu koruyan, ona karşı dürüst olan, onun hastalığında, sağlığında, sevincinde, üzüntüsünde yanında olan kişidir. 

  Dostunuzu koruyun, ona iyi bakın. Kendinizi nasıl kötüye sürüklemek istemezseniz, dostunuzu da kötüye sürüklemeyin.

Sevgili Günlük,

Sonunda çalışmalarımızın karşılığını alacaktık. Yarın sahneye çıkıyorduk. Bu bir orkestraydı ve ben orkestrada saksafon çalıyordum. Bu zor bir işti. Nefesinizi düzenlemeniz gerekiyordu. Bunun için kursa gitmiştim ve beş aydan sonra artık hazırdım.

Herkesin kendini güvende hissettiği, özgür dolaştığı, temiz bir dünya olsa ne kadar güzel olurdu değil mi?  Masmavi gökyüzünün, yemyeşil ağaçların güven ve sevginin hakim olduğu bir dünya dilesek  ve gerçek olsa , biz de böyle bir dünya da yaşasak,  bence harika bir fikir.        

Bir an önce büyümek istiyoruz. Hâlbuki bu büyüme isteğiyle  çocukluğumuzu bile yaşayamıyoruz. 
       Elbette büyüyeceğiz. Ama biraz sabırlı olmalıyız. Peki madem büyüyeceğiz, neden bir an önce büyümek düşüncesinden kurtulup çocukluğumuzu yaşamıyoruz? Bence çocuklarda şöyle bir düşünce var;Çocukken anne, baba tarafından yönetiliyor,  onların dediği gibi davranıyor ve onların dediği gibi giyiniyoruz.