okuyan çocuklar

Al eline kalemi genç, aksın satırlar! Vazgeçme, sakın küsme hecelere. Unutma her hece sensin, senin yaşadıkların, senin hayallerin, senin yüreğin…
 Yüreğini açmak istersen önce kalemine aç. Kaleminin seni yüreğinin fısıltılarıyla buluştursun. 

​

“Hasretinden prangalar eskittim” diyen aşk dolu, sevda dolu şair Ahmet Arif, “Kelebeklerin bile çocuklardan daha uzun yaşadığı coğrafyada size hangi şiiri yazayım?”  da demiştir. Sevdiğinin hasreti ile prangalar eskiten,dört duvar arasında yıllarca yaşayıp dizelere sığınan şair,çocuk gönlünde, çocuk ölümlerinden dolayı üzgünlüğünden kahroluyor; en sevdiği işi-Şiirlerle dile gelme mutluluğundan-vazgeçiyor...

​